jacek3liga
Źródło: www.kolczewo.com.pl
Kołczewo, zlokalizowane na wyspie Wolin, w sąsiedztwie jezior i lasów, to jedno z miejsc na polskim wybrzeżu wspaniałe dla wczasowiczów chcących odpocząć od gwaru dużych miast. W okolicy znajduje się dużo jezior, a tuż na południu wsi jest spore jezioro o tej samej nazwie co wieś – Kołczewo. A mniej więcej dwa i pół kilometra w kierunku północno – wschodnim leży rozległe jezioro Koprowo. Nieopodal jeziora Kołczewo w sezonie wakacyjnym funkcjonuje stanica wodna, gdzie można pożyczyć kajak, łódkę lub rower wodny oraz korzystać z aktywnego odpoczynku nad wodą.
Choć, Kołczewo jest lekko oddalone od Bałtyku (2-3 km), można jednakże podjechać do Międzywodzia czy Wisełki i stamtąd wybrać się już piechotą na piaszczysty brzeg. Można także wyruszyć na piaszczysty brzeg ścieżką pośród lasów pieszo czy rowerem bezpośrednio z Kołczewa. Pobliskie plaże są niezbyt szerokie, za to piaszczyste, z charakterem odludnej, dzikiej plaży.
W Kołczewie odnajdziemy również np pochodzący z XIX stulecia, zabytkowy kościół, a również zabytkowy, też XIX wieczny dworek, dawniej szkoła. Niedaleko dworku rosną dwa ogromne jesiony Przemko i Miłko – pomniki przyrody.
Miejscowość docenią również zapaleńcy golfa. To w tej okolicy zlokalizowany jest Amber Baltic – klub golfowy – 27-dołkowy kompleks. Można tutaj na wczasach pograć sobie w golfa, albo rozpocząć przygodę z tym sportem – wykupując zajęcia z osobistym trenerem.
Baza noclegowa to przede wszystkim domy gościnne i gospodarstwa agroturystyczne proponujące pokoje i kwatery w Kołczewie, ale są tu także apartamenty dla wymagających turystów. W sąsiedztwie pobliskich lasów znajdziemy także kempingi i pola namiotowe.
Dlatego, szukając odpoczynku od codziennego zgiełku miasta, decydując się na noclegi nad morzem warto rozważyć pobyt w Kołczewie.
źródło: www.miedzywodzie.net.pl
Międzywodzie to nieduża wioska wypoczynkowa zlokalizowana na Mierzei Międzywodzkiej pomiędzy skrajem naszego morza a wodami Zalewu Kamieńskiego. Miejscowość znajduje się na największej naszej wyspie – Wolinie, wśród pięknych lasów sosnowych oraz mieszanych.
Wczasowisko bardzo dobrze dopasowane jest do urlopowania dla osób niepełnosprawnych – niskie oraz gładkie chodniki ułatwiają przemieszczanie się, a od ulicy Zwycięstwa w kierunku plaży kieruje zejście przystosowane dla wymagań osób przemieszczających się na wózkach. Fani piaszczystych, szerokich, czystych plaż nie będą mieli powodów do narzekań na plażę w letnisku. Kąpielisko, w wakacje pilnowane przez ratowników, o długości w przybliżeniu 600 m, a umiejscowione jest na wysokości między przeciągnięciem ulic Szkolnej oraz Westerplatte.
Międzywodzie, zważywszy na bliskość Zalewu Kamieńskiego, to w podobny sposób przyciągające miejsce dla amatorów sportów wodnych, żeglarzy oraz wędkarzy. Na miłośników żagli czeka na wskroś odnowiony oraz dostosowany do unijnych standardów pirs.
Dodatkowym walorem letniska, za pośrednictwem usytuowania na Wyspie Wolin, jest bliskość Parku Narodowego, z Zagrodą Pokazową Żubrów. Ta zagroda to też miejsce powrotu do zdrowia także innych typów zwierząt, w autonomicznych siedzibach żyją: jelenie, dziki, oraz orły bieliki. Po dojściu do zdrowia, zwierzęta wypuszczane są na wolność.Przez wzgląd na wzmożony ruch turystyczny w sezonie, zalecamy dojazd do Międzywodzia poprzez Wolin natomiast sugerujemy wymijać znacznie bardziej zakorkowany Kamień Pom.
Noclegi w Międzywodziu to bogata propozycja pensjonatów, domów wypoczynkowych, domów gościnnych, pokoi oraz kwater.
Wolin to nieduże miasto położone na największej w Polsce wyspie – Wyspie Wolin. Miasteczko położone sjest na południowym skraju wyspy. Prawa miejskie Wolin otrzymał w 1278 roku. Wolin nie jest miastem urlopowym, za to wielu wczasowiczów przejeżdża przez nie udając się na wczasy w okolice miast: Międzyzdroje czy Świnoujście. Warto także jechać przez Wolin do Międzywodzia, ponieważ szosa jest mniej obciążona niż ta przez Kamień Pomorski oraz Dziwnów.
Przejeżdżając przez miasto warto zatrzymać się i zobaczyć:
- Wioska Wikingów na Wyspie Ostrów – co roku, w pierwszy weekend sierpnia, odbywa się w tym miejscu Festiwal Słowian i Wikingów
- Zabytkowe kamieniczki i ratusz w okolicach Rynku
- XIII-wieczny Kościół Św. Mikołaja
- wiatrak holenderski z 1850 r.
- Muzeum Regionalne im. A. Kaubego
![Delta Świny z wzgórza Zielonka - By Fridolin freudenfett (Peter Kuley) (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons](http://wolinski.parknarodowy.com/wp-content/uploads/sites/3/2013/11/1024px-Wolin_Wzgórza_Zielonka-001-670x502.jpg)
Delta Świny z wzgórza Zielonka – By Fridolin freudenfett (Peter Kuley) (Own work) [CC-BY-SA-3.0 (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)], via Wikimedia Commons
Delta Świny to kraina kilkudziesięciu mniejszych i większych podtopionych wysp porośniętych mozaiką szuwarów, łąk oraz zarośli, w której mieszają się słone wody Bałtyku oraz słodkie wody Odry wpływające do Zalewu Szczecińskiego.
Obejmuje on obszar delty wstecznej cieśniny Świny, wraz z sąsiednimi kanałami, akwenami i wyspami. W skład delty wchodzi szereg małych wysp o łącznej powierzchni około 3650 ha. Nazwane wyspy to: Uznam, Wolin, Karsibór, Karsiborska Kępa, Bielawki, Wielki Krzek, Wydrza Kępa i wiele innych. Znajdują się na nich najbardziej rozległe w Polsce kompleksy łąk solniskowych. Większość wysp to podmokłe, niezamieszkane i w większości niezagospodarowane tereny, tylko na niektórych utrzymuje się wypas krów i koni. Wyspy powstały w wyniku akumulacji piasku i mułu, gdy wody rzeki Świny, osadzały go pchane wstecznym prądem podczas tzw. cofki gdy na morzu szaleją silne sztormy z wiatrem wiejącym z kierunku północnego oraz torfu trzcinowego i turzycowo-trzcinowego. To zjawisko powoduje, że nisko położone wyspy są stale pod wpływem słabo zasolonych wód. W wyniku tych różnorodnych, naturalnych procesów jak również pod wpływem długotrwałego użytkowania przez człowieka ukształtowały się tutaj cenne zbiorowiska roślinne. Większość otwartych powierzchni zajmują słonawy, półszuwary halofilne i szuwary właściwe. Niewielkie ilości lasów znajdujących się w ostoi to przeważnie olsy, nadmorskie bory bażynowe, lasy brzozowo-dębowe i bukowo-dębowe. Ocenia się, że delta ma około trzech tysięcy lat.
Znaczna część delty leży w granicach Wolińskiego Parku Narodowego. Wyspy Karsiborska Kępa i Bielawki stanowią tzw. społeczne rezerwaty, czyli poddany ochronie przez OTOP czyli Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Przedmiotem ochrony prowadzonej przez tą organizację są ptaki i szata roślinna. Na całym obszarze delty wstecznej obowiązuje strefa ciszy. Zakazuje się uprawiania sportów motorowodnych i poruszania łodziami z napędem spalinowym. Jest to także strefa niedostępna dla sportów lotniczych (głównie motolotni i lotni).
Najlepszym miejscem na podziwianie rozległej panoramy na deltę Świny jest ze wzgórza Zielonka w Lubinie koło Międzyzdrojów.
Na tym obszarze gnieździ się blisko 150 gatunków ptaków, m.in.: biegus zmienny, ohar, błotniak łąkowy i zbożowy, bączek, mewa żółtonoga, mewa czarnogłowa, mewa pospolita, rybitwa rzeczna i białoczelna, a w czasie przelotów spotkać można wielotysięczne stada gęsi, kaczek i ptaków z rzędu siewkowych (ostrygojad, sieweczka obrożna, batalion, kulik wielki, rycyk i krwawodziób). Na wyspach delty wstecznej występują z rzadkich gatunków roślin: kłoć wiechowata, turówka wonna oraz szereg gatunków roślin solniskowych (halofitów): babka pierzasta, świbka nadmorska, sit Gerarda, mlecznik nadmorski, czosnek kątowaty, muchotrzew solniskowy, aster solny.
W Delcie Świny można popływać kajakiem utworzono tu bowiem Szlak Kajakowy 44 wysp. Początek szlaku znajduje się w ośrodku wypoczynkowo-wędkarskim “Marina” w Karsiborze, gdzie można wypożyczyć kajak.
źródło: www.miedzyzdroje.it
Na wschodnim skraju Wolińskiego Parku Narodowego (niedaleko wsi Wisełka) jest położone niewielkie Pojezierze Wolińskie zwane też Jeziorami Warnowsko-Kołczewskimi składające się z zespołu ośmiu jezior: Warnowskie, Rabiąż, Czajcze, Domysłowskie, Wisełka, Żółwińskie, Kołczewo i Koprowo. Powstanie tych jezior zawdzięczamy działalności lądolodu sprzed 12 tys. lat temu. Akweny te stanowią kryptodepresję ponieważ ich dna leżą 1-3 m poniżej poziomu morza.
Jednym z akwenów pojezierza to jezioro Czajcze (81 ha) uchodzące za najpiękniejsze z tego zestawu. Położone wśród lasów Wolińskiego Parku Narodowego sprawia że poczujemy tu moc przyrody. Swoim kształtem przypomina rogala, ponieważ od zachodu wrzyna się w jezioro niewielki półwysep, na którym w XI-XII wieku znajdował się gród obronny, pozostałością po nim są wznoszące się na 10 metrów wały. Półwysep ten, jeszcze 160 lat temu był wyspą. Z okazji 1000-lecia Państwa Polskiego na okazałym głazie umieszczono okolicznościową tablicę. Ale bardziej znany jest inny polodowcowy głaz, mający prawie 8 metrów w obwodzie – zatopiony w jeziorze – nazwany Wydrzym Głazem, ponieważ podobno było to miejsce wygrzewania się wyder.
Kamień Pomorski to miasto w woj. zachodniopomorskim, położone nad brzegiem Zalewu Kamieńskiego i w odległości 8 kilometrów od wybrzeża Morza Bałtyckiego. Dzięki źródłom solankowym i pokładą borowiny w mieście rozwinęło się lecznictwo uzdrowiskowe.
Ratusz w Kamieniu Pomorskim – źródło: www.morzebaltyckie.pl
Jedną z głównych atrakcji jest z pewnością ratusz uchodzący za perłę gotyku. Kolejną ciekawą atrakcją jest romańsko – gotycka Katedra św. Jana Chrzciciela w której znajduje się skarbiec, w którym są starodruki, sprzęt liturgiczny oraz stare rzeźby. Ciekawą atrakcją jest wejście na wieżę, z której roztacza się wspaniała panorama miasta i Zalewu Kamieńskiego.
Chcąc poznać skąd wzięła się nazwa miasta powinniśmy odwiedzić Wyspę Chrząszczewską, przy której znajduje się Królewski Głaz (granitowy kamień), od którego pochodzi nazwa miasta. Interesującym miejscem do zwiedzania jest Muzeum Kamieni, które mieści się w baszcie przylegającej do XIV-wiecznej bramy Wolińskiej.
Muzeum Rybołówstwa Morskiego to jedna z atrakcji Świnoujścia. Przedstawia zbiory dotyczące historii miasta oraz dzieje połowów ryb. Można tu zobaczyć też wystawę poświęconą florze Bałtyku, a także dowiedzieć się jakich narzędzi używali dawniej rybacy do łapania ryb.
źródło: www.swinoujscie.it
Muzeum w Świnoujściu mieści się w dawnym ratuszu miejskim. Wybudowany został w latach 1805–1809 w stylu klasycystycznym, w 1839 dobudowano ażurową wieżyczkę na dachu. Nad wejściem (od strony ul. Armii Krajowej) herb miasta: Gryf Pomorski z kotwicą. Budynek dawnego ratusza należy do najstarszych w mieście.
Ekspozycja w Muzeum w Świnoujściu dzieli się na trzy działy:
- dział przyrodniczy (pierwsza kondygnacja): fauna Bałtyku, Zalewu Szczecińskiego, Zatoki Pomorskiej, zimnych wód arktycznych i mórz ciepłych, a także wystawa bursztynu,
- dział morski (druga kondygnacja): narzędzia połowowe, modele statków rybackich i innych, przyrządy nawigacyjne,
- dział historyczny (trzecia kondygnacja): historia Świnoujścia – dokumenty, zdjęcia, ceramika, meble, numizmaty i inne.
Muzeum Rybołówstwa Morskiego
72-600 Świnoujście, Plac Rybaka 1
tel./fax +48 91 321 2426
e-mail: muzeum@fornet.com.pl
źródło: www.swinoujscie.it
Promenada Nadmorska
Promenada Nadmorska to popularny wśród turystów deptak (ul. Żeromskiego) o długości kilku kilometrów, przebiegający równolegle do linii brzegowej. Przy promenadzie znajduje się muszla koncertowa, usytuowane są, pochodzące jeszcze z XIX stulecia, zabytkowe pensjonaty, sanatoria. Wzdłuż deptaku funkcjonuje wiele punktów gastronomiczny, kafejek, kramów z pamiątkami, wyrobami z bursztynu.
Promenada nad Świną
Promenada nad Świną to ulica Wybrzeże Władysława IV. Charakterystyczne miejsce z którego można podziwiać świnoujski port, wpływające wielkie statki pasażerskie czy handlowe. Stąd można wybrać się na wycieczkę jednym ze statków spacerowych, bądź przeprawić się promem na wyspę Wolin.
źródło: www.swinoujscie.it
Znakiem rozpoznawalnym Świnoujścia, stanowiącym również element oficjalnego logotypu miasta jest Stawy „Młyny” usytuowana na końcu Falochronu Zachodniego w Świnoujściu. Stawa to nic innego, jak znak nawigacyjny umieszczony (na lądzie lub w morzu) na stałe – bez użycia kotwicy. Ma on przeważnie możliwość emitowania sygnałów świetlnych, radiowych lub dźwiękowych, a dodatkowo charakterystyczny, łatwo rozpoznawalny kształt. Ta świnoujska stawa ma kształt wiatraka, lub młyna wiatrowego – stąd nazwa Stawa Młyny.
Pierwsza jej wersja powstała pod koniec XIX w. (1877) ułatwiając wejście do portu coraz większym jednostkom. Była ona wielokrotnie przebudowywana, ostatecznie przybierając kształt białego, wysokiego na 10 metrów walca zakończonego spiczastym, czarnym dachem z charakterystycznymi czterema skrzydełkami wiatraka.
Fort Anioła – źródło: www.swinoujscie.it
Historia fortyfikacji w Świnoujściu sięga XVII-tego stulecia. Pierwsze umocnienia zbudowano przeciwko Szwedom i Duńczykom, następnie Świnoujściem władali Szwedzi i to oni zaczęli rozbudowę umocnień. W roku 1721 Świnoujście znów było w rekach Prus. Świnoujście otrzymało prawa miejskie i status portu morskiego. W czasie wojen napoleońskich na początku XIX wieku stacjonowali tu Francuzi.
Do połowy XIX stulecia umocnienia były drewniane, w 1854 roku rozpoczęto budowę redutowego fortu obronnego Werk II na zachodnim brzegu kanału portowego. Później rozpoczęto budowę dwóch fortec artyleryjskich – powstał kompleks już murowanych umocnień. W 1863 roku Świnoujście zostało ogłoszone pruską twierdzą morską 3 rangi.
Twierdza przeżywała kolejne konflikty aż do powstania w 1871 Rzeszy Niemieckiej – zlecono wtedy modernizacje wszystkich umocnień w Świnoujściu. Kolejny etap rozbudowy to początkowe lata XX wieku. Pojawiły się wtedy betonowe bunkry, do umocnień zaczęto wykorzystywać masowo stal, a na kanale portowym zamontowano pływającą zagrodę. Na wschodnich brzegach Świny zainstalowano wyrzutnie torped, a w porcie stacjonowały ciężkie okręty wojenne.
Wraz z wybuchem I Wojny Światowej Świnoujście było już mocno ufortyfikowane i przez cały okres jej trwania nie doszło do działań wojennych w Świnoujściu.
Ostatnia modernizacja fortyfikacji Świnoujścia miała miejsce przed wybuchem II Wojny Światowej. Wprowadzono tu nowoczesną artylerię, środki łączności a nawet stanowiska radarowe. Powstały również nowe koszary, stanowiska cumownicze dla okrętów wojennych. Jednocześnie Świnoujście stało się największą na Bałtyku bazą U-bootów.
To ze Świnoujścia w sierpniu 1939 roku wypłynął do Gdańska pancernik „Schleswig Holstein” z kompanią szturmową marynarzy na pokładzie. Przez całą wojnę zaopatrywano tu okręty, dokonywano napraw a także szkolono personel marynarki. Prowadzono w tym miejscu wiele prac doświadczalnych z nowymi rodzajami broni. Twierdza Świnoujście leżała z dala od działań wojennych i jedynym zagrożeniem stały się dla niej od roku 1943 alianckie naloty. W marcu 1945 r grupa prawie 700 amerykańskich samolotów zbombardowała port i miasto, powodując wielkie zniszczenia głównie dzielnic mieszkaniowych. Zginęło około 22 tysiące ludzi, głównie uchodźców z Prus Wschodnich.
Następnymi „włodarzami” fortu byli żołnierze radzieccy. Stacjonowali oni we wszystkich fortach do 1961 roku, a w Focie Anioła aż do 1992 roku – to jest do chwili wycofania Armii Radzieckiej z Polski.
Po dziś dzień zachowały się trzy z czterech wybudowanych w XIX wieku fortów (Fort Wschodni zwany Fortem Gerharda – znajdujący się w pobliżu latarni morskiej, Fort Zachodni – fort Anioła i Zachodni Fort Nadmorski Artyleryjski). Wszystkie znalazły obecnie gospodarzy i udostępnione są do zwiedzania dla turystów.